Sponsoractie: de afwikkeling

Hallo allemaal!

Inmiddels zijn we al weer 1,5 week thuis en weer redelijk bijgekomen!

Vorige week dinsdag hebben we nog een hele mooie donatie honden -en kattenvoer mogen ophalen voor dierenasiel Genk! En er komt nog wat! Voor nu waren ze al super blij met een halve auto vol voer.

De sponsoractie heeft, dankzij een leuke laatste donateur, precies 2200€ opgebracht. Hier ging nog 5% platformkosten af. Omdat we in België wonen gelden voor bepaalde platforms zoals bijv. GoFundMe andere tarieven. Maar met netto bijna 2100€ mogen we heel blij zijn! We hebben het als volgt verdeeld:

Dierenbescherming Nederland: 20%

Dierenasiel Genk: 40%

Dutch Cell Dogs: 40%

Het geld voor de Dierenbescherming is alleen voor de asielen bedoeld en bij het doneren kun je dit aangeven/selecteren. Indirect komt er natuurlijk meer geld bij hen terecht aangezien Dutch Cell Dogs honden van de Dierenbescherming traint in hun programma's.

Nogmaals ontzettend bedankt voor jullie giften en steun! Wil je asieldieren op een andere manier steunen dan kan dat ook zo:

*laat je eigen huisdieren steriliseren zo voorkom je oepsnestjes en overpopulatie.

*heb je oude dekens en handdoeken? Doneer ze! Kan er weer fijn gepoetst en geslapen worden. Er worden namelijk ontzettend veel doekjes gebruikt tijdens het poetsen.

*ben of ken je iemand die op zoek is naar een huisdier? Kijk eens op ikzoekbaas.dierenbescherming.nl of de site van een lokaal asiel. Zij kunnen jou koppelen aan het perfecte maatje!

*volg, deel en like posts van asiels ook zo bekendheid en bewustzijn te vergroten.

Dag 31: van Strabeek naar de St. Pieterberg

Hallo allemaal!

Even wat later dan normaal, waar we later in het verhaal op terug zullen komen. Natuurlijk komt er nog een verslag van de laatste dag!

We werden wakker tussen de groene heuvels, bomen en koeien bij Yvonne, de tante van Cas. Na een rustig ontbijtje werden we weer afgezet in Strabeek voor onze laatste etappe. We hebben ontzettend fijn en gezellig gelogeerd.
Cas en ik voelde ons allebei ziekig/koortsig. Deze laatste etappe is dan ook gesponsord door NSAIDs: voor als je nog ff door moet.
De gifbeker moest helemaal leeg deze dag.

Vanuit Strabeek liepen we richting Berg, waar je na een leuk stukje langs het water een heel stuk omhoog moet lopen.
Er was die dag ook een of andere moutainbike wedstrijd/tocht langs een groot deel van het eerste stuk tot aan Maastricht. Oftewel: we moesten de hele tijd aan de kant, de honden bij ons houden en continue opletten. Blijkbaar is het namelijk nodig om gewoon met 50km/u naar beneden te rijden op een pad waar ook gewoon voetgangers (en wij waren zeker niet de enige) lopen.
Over de behoorlijk modderige, soms gladde paden klommen wij naar boven, eerst richting Berg en daarna richting Terblijt. De klimmen waren goed te doen, dit soort hellingen hebben we hier in de regio ook veel en dat scheelt zeker.
Richting Maastricht waren er nog wat mooie weides en mergelgrotten om te aanschouwen.

Daarna liepen we de stad zelf binnen, waarbij je eigenlijk eerst een heel lang stuk door de stad en de buitenwijken loopt richting het centrum. Het centrum zelf was ondanks het slechte weer nog steeds ontzettend druk. Voor de honden was dit dus ook absoluut geen leuke dag. Net voor het centrum hadden we nog even rustig ergens kunnen eten en daar konden ze ook even bijkomen.
Als je helemaal het centrum door bent gelopen kom je langs het stadspark en het politiebureau van Flikken Maastricht en dan ben je al vrij snel bij de Pieterberg. Hier loop je niet recht omhoog maar met een soort bocht, naar uiteindelijk de gedenksteen van het eindpunt. Dit is een mooi stuk waar je ook helemaal over de groeve kunt uitkijken en voor de echt helden: je kunt ook een soort plateau oplopen.
Daarna kun je nog een rondje op de Pieterberg zelf maken, maar wij kozen er voor om gewoon recht naar beneden te gaan want we moesten nog naar het gastadres lopen waar de auto stond.

Nat, moe en verkleumd kwamen we aan bij het gastadres. Hier konden we nog fijn douchen en droge kleren aantrekken. Daarna besloten we toch maar om naar huis te gaan en lekker in ons eigen bed te slapen. Het was vanuit Maastricht immers maar zo'n 40 minuutjes rijden.
Eenmaal thuis bleek dat we door onze buren buiten waren gesloten. De technische details zal ik jullie besparen, maar het was wel echt een flinke domper. Na 2 uur kon dan eindelijk iemand komen die ons binnen kon helpen. Inmiddels waren we wel klaar met de dag dus vandaar dat we het verslag ook 's avonds niet meer hebben geschreven. De gifbeker was eindelijk leeg! We keken nog even wat tv met de hondjes en gingen toen heeeeeeeerlijk slapen in ons eigen bedje.

De rest van de week gaan we uitrusten, bijkomen en nagenieten. Nu we niet meer in de wandel/overlevingsstand zijn merken we alle pijntjes, stijfheid en moeheid goed. Morgen gaan we nog een hele mooie donatie honden -en kattenvoer ophalen en afleveren bij dierenasiel Genk. De actie loopt nog tot 24 september en dan zullen we kijken hoe we het geld precies gaan verdelen over de 3 goede doelen. Uiteraard zullen we hierover nog een update posten op de Steunactie en de blog zodat iedereen kan zien waar het geld precies naar toe is gegaan.

Voor nu willen we alvast iedereen bedanken voor jullie steun, lieve berichtjes en reacties. Het was heel leuk om jullie mee te nemen op onze tocht en onze ervaringen te delen en zeker ook een grote motivatie om door te gaan op de moeilijke momenten.
In het bijzonder willen we nog even Toon en Gerdy bedanken voor alle zorgen, het opsturen van de brokken, hulp met de auto en nog veel meer. En Johnny voor de goede zorgen voor de konijnen zodat we zonder zorgen weg konden.
En niet te vergeten alle gastadressen! Dankzij jullie konden we deze tocht volbrengen. Overal is goed voor ons gezorgd, extra geholpen waar kon met vervoer, wassen en andere verzoeken die wij hadden. Dank daarvoor <3

Dag 30: van Windraak naar Strabeek

Hallo allemaal!

Vandaag Cas weer!

Vandaag werd de felle zon afgewisseld met korte pittige regenbuien. Helaas moesten we Steffi tot haar grote verdriet in Sittard achterlaten - ze zal de slotetappe overigens met veel pijnstilling alsnog lopen, die wil ze sowieso niet missen - in verband met migraine en een bijholteontsteking.

We liepen van Windraak naar Puth naar boven en naar beneden, door kleine bossen en open vlaktes. Vervolgens ging de blik in de richting van Spaubeek, maar niet voordat we even kort rustten bij Kasteel Terborgh. Het kasteel was nog niet geopend maar de uitbater was zo vriendelijk toch alvast voor de eenzame gast met twee honden te zorgen. Wat een geluk! De weg naar Spaubeek was door bossen over verharde en onverharde wegen. We staken de snelweg over en liepen over zandpaden kort door de bossen omhoog naar een heuvel met veel landbouwgrond en een panorama-uitzicht over de omgeving. Een prachtig gezicht. Hierna trokken we nog door diverse plaatsjes (waaronder Nuth) en stopten uiteindelijk kort in Aalbeek voor een vlaai en koffie. Hier hebben we nog gezellig gekletst met de uitbater om de tocht naar Strabeek te vervolgen: over onverharde landbouwwegen richting het Ravenbos.

In dit prachtige bos, waar de paadjes zowel in de hoogte als in de breedte het nodige "slingeren", troffen we net voor we bij de verharde weg kwamen (waar je twee stukken door een prachtige heg loopt) Steffi weer aan. Zij was ons alweer tegemoet gelopen! Wat een krijger! We sloten elkaar in de armen en poten en liepen het laatste stukje richting Strabeek vanaf waar we naar Plombière reisden. Wij overnachten vanavond bij Yvonne en maken ons op voor de slotetappe naar Maastricht!

Dag 29: van Susteren naar Windraak

Hallo allemaal!

We werden vanochtend met een waterig zonnetje wakker. Na een fijn ontbijtje konden we verder lopen, het gastadres lag praktisch aan de route namelijk!

We liepen een heel stuk over fietspad, met aan beide kanten bomen en groen. Een koeienweide met daarna een hert die, zo werd ons verteld, praktisch in de kudde leefde. Even later zagen we een echt hert oversteken en was het alle hens aan dek. Zo liepen we langzaam Duitsland binnen, voor de laatste keer deze tocht.

Na twee kleine Duitse dorpjes doorgelopen te zijn liepen we nog een klein stuk door wat bosgebied en toen waren we op eens aan de rand van Sittard. Daar loop je een heel stuk op een apart pad langs het water, heerlijk rustig voor de hondjes. Op eens ben je dan in het centrum. We gingen even zitten voor wat te drinken en net op tijd, want het ging me toch regenen! Later ook nog één bliksem die ergens in sloeg, meteen heel spannend voor Twix. Bij het restaurant zat een oudere man aan het tafeltje naast ons en we kletste wat met hem. Na alle regen konden we weer op pad. We liepen vrijwel meteen al omhoog, de stad uit. Prachtig uitzicht met de verschillende wolken was onze beloning. Daarna weer eventjes naar beneden voor onze laatste klim naar het pittoreske Windraak. Ofja Pittoresk, het is een klein gehucht met een bushalte met dezelfde naam.

Hier werden we opgehaald door ons gastadres. Door de stakingen reden de bussen heel onregelmatig maar gelukkig kon ze ons ophalen. Een echte (wind)hondenfan, dus we hebben uitgebreid over onze hondjes gekletst. Daarna heerlijk gegeten! De mandjes en kussens voor de hondjes lagen al klaar, we worden weer ontzettend verwend.

Morgen lopen we tot Valkenburg, waar menig heuvel op ons wacht. De op één na laatste dag! Hopelijk blijft het redelijk droog, duimen jullie mee voor Blue?

Dag 28: van Melick naar Susteren

Hallo allemaal!

Na echt een heerlijk nachtje werden we wakker, waar border collie Luuk de honden beneden al opwachtte en mee wilde wandelen. Na een gezellig ontbijtje mochten de hondjes nog even spelen en na een laatste knuffel met Luuk gingen we dan echt op weg. Echt een super fijn adres.

We liepen langs de velden en akkers Melick uit en in de maïs zat vanalles verscholen want de hondjes waren helemaal 'aan'. Gelukkig liepen we al vrij snel St. Odiliënberg in. Een leuk en rustig dorpje. Daarna liepen we weer de bossen in waar we even pauze hielden bij een stopplek die helemaal volgeklad was leuzen over corona, milieubeleid en andere zaken die ik niet zal herhalen. Persoonlijk vonden wij dit wel grappig omdat get zo over de top en absurd was.

Daarna liepen we verder in de bossen richting Montfort. Het dorp verraadde zijn komst al door de kennel die we in de verte hoorde en een stukje verder een crèche met 5 huilende kinderen. We gingen even picknicken met broodjes en iets te veel appelsap en daarna nog even plassen bij kasteelruïne Montfort. Daar was het nu niet meer druk en de kassamedewerker zat te kaarten. Het leven is soms heerlijk simpel.

We vervolgde onze weg langs vele akkers en zandwegen met maïs in verschillende Staten van zijn: van half weggerot tot echt knallend uit de kolf. Na nog een stukje bos liepen we langs een heleboel koetjes het plaatsje Slek in. Hier gingen we nog even naar het Slekkerhoes, een lokaal befaamd restaurant waar de Duitse Schlagers door de speakers klonken. Heerlijk.

We liepen nog even een stukje door wild grasland en kwamen toen in Susteren. De kamer is knus, Steffi kon nog even de beentjes los fietsen naar de plaatselijke Plus voor wat avondeten en extra hondensnacks. Het aftellen is langzaam begonnen! Een mix van opluchting en ook wel een beetje dat verdrietige 'einde van de vakantie' gevoel. Morgen lopen we, als de bussen meewerken, iets voorbij Sittard. Dan zal langzaam het echte heuvelwerk beginnen!

De hondjes hebben zich weer heerlijk vermaakt, er waren weer een hoop geurtjes maar gelukkig werd er minder aan de riem getrokken. Blue was weer helemaal happy met het weer. Twix is een echte trooper en vindt elke dag weer leuk. Onderweg snuffelen, bij random mensen aandacht hoeren en de boel in de gaten houden alsof hij de baas is.

Dag 27: van Reuver naar Melick

Hallo allemaal!

Oefff we moesten vroeg opstaan vandaag terwijl we net zo lekker lagen te slapen. Na een. Fijn ontbijtje werden we namelijk afgezet en daarna moesten de tassen nog weggebracht worden. Gelukkig regende het al, een thema wat de rest van de dag zou bepalen.

We liepen in de Nederlands/Duitse bossen bij Reuver. Een mooi stuk maar door de regen en het donkere weer was er veel wild activiteit (geweest.) Oftewel: tot we na zo'n 6km bij het eerste dorpje kwamen hebben Twix en Blue de hele tijd in de riem gehangen. Overal waren de sporen van wilde zwijnen zichtbaar. Een erg vermoeiend stuk voor ons aangezien we ze dus constant moesten tegen houden en ze overal heen wilden.

De regen ging gestaag door, maar daar was gelukkig de eerste stop: een herberg! Wij natte en vermoeide reizigers vonden hier onderdak om wat te drinken en op te warmen. Voor de herberg langs kwam ook nog een hele kudde schapen compleet met herder en 2 border collies. Heel bijzonder om te zien hoe de honden de kudde begeleidde.

Hierna liepen we weer wat in de bossen en daarna richting Swalmen. De heuveltjes van Midden-Limburg werden inmiddels kleine hellingen waarlangs riviertjes regenwater naar beneden stroomde. Eigenwijze Cas kocht in Swalmen toch maar een droog shirt en een regenponcho. Daarna liepen we Swalmen uit weer door bossen en langs velden met maïs in verschillende stadia van ontwikkeling. We liepen iets om om bij een bosbessenplantage wat te eten en op te warmen. Blue was inmiddels behoorlijk nat en koud dus die was blij om op te warmen. Een super leuk restaurantje en bij de warme lunch kreeg ik ook een klein bakje blauwe bessen. Paste totaal niet bij het eten maar dan moet je ook maar niet bij een blauwe bessen terras gaan eten toch?

Het regende inmiddels weer lekker en zo liepen we langzaam richting Roermond, langs velden met koeien en paarden, modderige polderpaadjes en nog een stuk door het bos. Sommige paden waren grotendeels plas en waar minder water stond was het soms spekglad. Cas verwondde zijn hand nog aan prikkdraad toen hij half uitgleed over de modder.

In Roermond loop je eigenlijk alleen langs een stuk industrieterrein, dus over de stad zelf kunnen we weinig zeggen. Daarna liepen we vrij snel Melick in, een vrij standaard klein dorpje. Door het dorp heen en uiteindelijk weer de polder in, waar we de laatste kilometer naar het gastadres liepen.

Bij het gastadres konden we heerlijk douchen, onze kleren wassen, opdrogen en bijkomen. De hondjes werden afgedroogd en kunnen heerlijk slapen hier. Het moge duidelijk zijn: het was nat vandaag. Op de laatste 20 minuten na heeft het de hele dag geregend. De schoenen en sokken zijn nat, alles was nat. Morgen blijft het gelukkig droog met af en toe een zonnetje. Twix vond alles prima, hij kan dit weer prachtige hebben. Blue vond het niet leuk vandaag, ze heeft natuurlijk weinig vacht en spek. Wat ook niet hielp was dat ze half in de sloot viel toen ze daar wilde drinken. We gaan voor haar een jasje aanschaffen, ook met oog op het kouder wordende weer. Kan ze weer vol plezier mee wandelen.

Morgen lopen we iets voorbij Susteren, het is dan inmiddels al donderdag. Het einde komt langzaam in zicht! De laatste loodjes zullen zeker zwaar zijn, het wordt snel heuvelachtig hier, maar we zijn zo dichtbij. En ondertussen genieten we ook zeker van de tocht en elkaar.

Dag 26: van Grubbenvorst naar Reuver

Hallo allemaal!

Na een fijne nacht slapen werden we weer uitgerust wakker. De hondjes hadden ook heerlijk geslapen en waren weer fit. Na het ontbijt namen we afscheid (en zwaaide nog naar Toos, waar we de nacht daarvoor sliepen die met hetzelfde buurtbusje mee ging) en wij gingen met de reguliere bus naar Grubbenvorst. We liepen het dorpje uit, naar het pontje. Hoe zuidelijker we komen, hoe goedkoper die wordt!

Daarna liepen we een heel stuk langs de Maas over dijken en velden. Een heerlijk rustig stuk, de zon scheen en het uitzicht was prima. Langs een stuk waar ook koeien mét kalfjes liepen, gelukkig konden we er ruim omheen lopen. Daarna liepen we de rand van Venlo al in, waar we bij een leuk tentje koffie dronken. Hier werkte mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Bijgetankt konden we in één ruk Venlo door. Het was druk met verkeer en andere prikkels maar de honden hebben er zich weer doorheen geslagen.

Als je Venlo uit bent loop je langs allerlei echt prachtige (en onbetaalbare) woningen. Daarna liepen we een stuk door het bos, gevolgd door een pittige heuvel met gras, in de inmiddels toch wel warme zo'n, windstil. Dat was even pittig maar het lijkt er toch op dat het écht de laatste warme dag was.

Daarna liepen we de bossen in, langs de Grens en af en toe Duitsland in. Voor sommige mensen is Limburg al Duitsland, maar vandaag waren we er écht. De bossen hier waren echt prachtig. We liepen wat omhoog en bijna bij Reuver liepen we langs de rand van de heuvels en was het stiekem toch best wel hoog! Het was een pittig dagje.

We werden opgehaald door ons topadres en hebben hier samen gezellig gegeten. Morgen wordt een regenachtige dag maar voor de waarschijnlijk laatste keer kunnen we zonder tas lopen. We blijven verwende snotapen he.

Dag 25: van Meerlo naar Grubbenvorst

Hallo allemaal!

Het verslag wordt vandaag verzorgt door Cas!

Vannacht weer prima geslapen. Ditmaal in Swolgen. We waren gisteren met de bus vanuit Meerlo naar Swolgen gegaan (en vandaag weer terug om geen centimeter van het Pieterpad te missen!) om bij het gastadres te komen. Vandaag een van de laatste warme dagen van het jaar erop zitten; ook morgen overigens 25 graden.

We zeiden Toos en Bowie iets na 9-en vaarwel en na onze korte busrit liepen we het eerste deel door Meerlo over asfaltwegen. Dit ging al snel over in een graspad naast een beekje tot en met Tienray, alwaar we, na een korte onderbreking bij de in de verre omstreken zeer bekende ijssalon, de bossen introkken. De bossen zijn we daarna eigenlijk nauwelijks uitgeweest, alleen toen we Lottum en Grubbenvorst kort introkken.

Het was heerlijk vertoeven in de bossen en er waren onderweg prachtige slingerende paden te volgen. Ook liepen we halverwege - net na Lottum - door een waar "brandnetelbos" (lees: er was niks anders te zien dan een paar bomen en manshoge brandnetels!).

Grubbenvorst is een aardig plaatsje om doorheen te lopen en nadat we de lokale supermarkt hadden aangedaan, snelden we door naar de bus. Die vertrok doodleuk veel te vroeg (zelfs buiten de toegestane marge van 3 tot 5 minuten) en negeerde zelfs ons gezwaai. Wij dachten er het onze van en hebben nog 60 minuten nagedacht over het vervolg van de tocht bij de bushalte wachtende op de volgende bus, die overigens ook weer (veel) te vroeg kwam.

Blue is tijdens de tocht wat afgevallen dus we voeren haar al 3 dagen extra bij, en hopen dat we snel verandering zien. Ze is overigens nog even onvermoeibaar, fit en alert zoals altijd, dus vooralsnog niks om ons zorgen over te maken. We houden het scherp in de gaten!

Morgen weer terug met de bus naar Grubbenvorst en dan op weg naar Reuver (of iets daar voorbij) alwaar we door een last minute topadres worden opgehaald