Hallo allemaal!

Al vroeg vielen we in slaap, Twix en Blue waren bij ons op de kamer. Rond 05:00 vond Twix het wel tijd om op te staan, wij dachten daar toch net iets anders over. Gelukkig ging hij mokkend weer liggen. Na een fijn ontbijt konden we weer op pad.

De afgelopen 2 dagen was de route bijzonder karig gemarkeerd en moesten we echt de online kaart er bij houden om af en toe de weg te vinden. Over de inmiddels bekende en geliefde achterhoekse paden liepen wij langzaam richting wat bossen en landgoed Slangenburg met het Koetshuis waar wij vorstelijk wat dronken. En verrassend genoeg was dat nog steeds goedkoper dan het inmiddels infameuze plekje in Vorden. Steffi en Twix namen een stuk bus vanwege de hitte (inmiddels hadden we al bijna 6 gelopen) Zelfs met koelband aan was dit een pittige dag voor Twix.

Cas en Blue zwaaiden Steffi en Twix voor even vaarwel en vervolgden onze tocht in 32 graden door de drukke doorgaande weg over te steken. Daar liepen we lang door bomen hagen over krappe zandpaden en later over bredere zandpaden alvorens we onder de A18 gingen.

Vervolgens liepen we een tijdje over 60 wegen. Het onaangenaamste gedeelte van de tocht kwam toen we eenmaal Gaarderen aan onze linkerzijde hadden en de Rekhemseweg overstaken om op de Hulleweg te komen. Laatstgenoemde weg is een zeer zanderige weg waar nog het nodige (bestemmings)verkeer op actief is, dat zeer veel stof deed opwaaien.

Nog kilometers later en bij het schrijven van dit verslag, is het zand merkbaar bij de tanden en in de neus. Aan het einde van dit zandpand nog kort op de Rijksweg gelopen, waarna we rechtsaf sloegen om bij de waterzuiveringsinstallatie uit te komen. Dat leverde prachtige plaatjes op, en met name het vlonderpad (of: knuppelpad) was aangenaam (daar ontbrak het op het Pieterpad sowieso vooralsnog aan). Het slot van de etappe was grotendeels over asfalt en deels langs sloten en weides met koeien door het lange gras. Voor beide gold: weinig wind, een brandende zon en vrijwel geen schaduw. Het beetje schaduw dat we vonden, bood een fijn rust plekje voor verkoeling en wat drinken. Het had echter wel iets; een soort beproeving voor hond en mens. Hier kwam de gang weer samen en het laatste gedeelte van de route naar het gastadres (dat vlak aan de route lag) liepen we weer samen.

Het adres zelf is bij een melkveehouderij, dus volop koeien hier. En wat bleek, de gasten van gisteren kwamen ook uit Ham!! We kletsen gezellig wat met de andere gast hier uit het mooie Esteren, waarna we konden aanschuiven voor een lekkere maaltijd.

Morgen op naar Tolkamer; we komen al in de buurt van bekend terrein. Het wordt een pittige dag (zowel qua temperatuur als etappe) maar gelukkig kunnen wij verwende snotapen zonder tas lopen. Wij gaan de Montferland uitdaging aan!