Hallo allemaal!

Ik lag vanochtend in bed en ik denk wat hoor ik nu? Jawel hoor, regen! Hier is niet veel gevallen maar wel genoeg om de zandpaden wat minder stoffig en mul te maken, heel fijn! Na een fijn ontbijtje gingen we op pad, de heuvels op!

We liepen door Braamt, een typisch Nederlands dorp, en we liepen al snel richting de bossen en dus de heuvels. 5 heuvels hadden we deze dag, met als hoogste een van ongeveer 100 meter. De bossen waren gelukkig wel iets koeler maar met deze temperaturen was het zeker pittig. Gelukkig hadden we vandaag alleen een dagrugzakje mee. De bossen waren echt prachtig en in het zand zagen we een hoop verse wildsporen. Oftewel: Twix en Blue waren een groot deel van de tijd 'aan'. Je loopt deze etappe een klein stuk in Duitsland en daar lag ook de laatste en tevens hoogste heuvel. Daar had je een prachtig uitzicht over de omgeving. Na deze heuvels en bossen loop je naar beneden en vervolgens loop je op een weg, gelukkig onder de bomen. Daar kwamen we uiteindelijk een leuk uutbloashuuske tegen vlakbij Spijk met een waterpomp. Tevens de enige stop tot het eindpunt. Gelukkig hadden we ons eigen lunchpakketje mee!

In Spijk loop je eigenlijk door het dorpje heen richting de dijk. We hadden een leuk gesprek met een man met twee fox terriër mix hondjes. Het grappige was dat de oudste echt super veel op Twix leek en de jongere pup had zo een dochter van Blue kunnen zijn. We kregen zelfs een flesje water mee, echt super lief! In de kerk/parochiehuis konden we nog even een plasje doen, waar je al wachtend op de ander kon luisteren naar de bingogetallen. Dat was een heerlijk kneuterig moment.

Daarna liepen we over de dijk richting Spijk. Dit was echt een poep stuk van de route. Er was gelukkig wat wind maar we liepen met de honden in de zon, op het asfalt (gelukkig rood asfalt.) We liepen in één ruk door naar een schaduwplek halverwege waar we de honden konden laten uitpuffen en water konden geven. We waren dus erg blij dat we uiteindelijk bij het terras in Tolkamer waren. Daar werden we begroet door 4 Duitsers op het terras 'windhunde, windhunde!' Wijzend naar Blue. In tegenstelling tot aan de kust werden deze gasten gewoon in het Nederlands aangesproken, wij vonden het hilarisch en ook wel stoer.

We werden opgehaald en bij het adres in de watten gelegd. We hebben heerlijk gegeten en gekletst. Blue voelde zich hier heel fijn en ging zelfs tegen de gastvrouw aan op de bank liggen! Dan moet iemand wel heel bijzonder zijn. Morgen hebben we een rustig dagje en gaan we met de pont de rivier over. Even bijkomen :)